De onbekende soldaat
De zware voet verdrukt hem, hij hapt naar adem, krabbelt uit de diepte en recht zijn rug De forse hand grijpt hem, smoort het verzet in de kiem en perst Hij steekt zijn borst vooruit en gaat naar het front daar vecht hij, bloedt hij en vraagt nooit waarom, hij denkt aan de druk van de voet en de grip van de hand, en weet dat, waarom niet, geen optie is En ‘s avonds, wanneer de drank zijn keel en ziel verdooft, dan lacht en lalt hij, en knijpt de barmeid in billen en borsten, hij weert met een wijds gebaar de klappen af, en dan pocht hij, over de moed en de heldendaden, verricht, daar aan het front Maar tegen de ochtend, als het geil en de drank uit zijn hoofd zijn verjaagd, kruipt hij uit bed en trekt hij weer naar het front Daar vecht hij, en bloedt niet meer, de zware voet is uitgedrukt, de forse hand is uitgeperst, het hart van de soldaat al lang leeggebloed, zo blijft hij liggen, daar aan het front En ’s avonds, in de kroeg, heeft alweer een ander zijn plek ingepikt, en ontwijkt die ander de klappen van de barmeid, terwijl ook hij lalt, lacht en pocht, ook hij doet wat hij kan om de gedachte aan de nakende ochtend te verbannen
Be First to Comment